Trots

en niet zo'n klein beetje.

Vandaag heb ik een quilt afgemaakt die ik 2003 begonnen ben.
Hij is voor mijn oudste zoon. Vanmorgen zag hij de quilt en zei dat hij hem nog steeds heel mooi vind.
Pfff dat doet een moeder goed, want relatie tot quilt en zoon staan van tijd tot tijd onder spanning.









Het verhaal dat achter quilt schuilt, ik heb het blad in 2003 gekocht en was gelijk verliefd op deze nine-patch.










Stofjes (voornamelijk dierenprints) had ik in de loop der jaren verzameld.
De eerste poging om hem te maken in inches misluskte. Daarna opnieuw begonnen in centimeters.
Toen hij klaar was had ik er fiberfill tussen zitten. (uit een quiltwinkel)
Het was echter een slechte partij en bij iedere steek leek je op iets te stuiten.
Ik had hem voor eenderde gequilt,(vriendin nog geprobeerd) maar was het zo zat dat ik alles uitgehaald heb en de quilt in de kast heb gegooid. sniksniksnik.

Begin 2007 weer voor de dag gehaald (katoen ertussen, voor mij nooit meer wat anders)en het doel gesteld dat hij eind 2007 af moest zijn. Nou dat is gelukt.
Nu het weekend de bies erom heen.
Klaar!!!!! Nou alleen nog even wassen voor de goeie look.